ə. ərəb, fars və əski Azərbaycan əlifbalarında hərfinin adı
f. avazla, məlahətli səslə
f. və ə. cəhənnəmə ki…
BECÜZ’ f. və ə. başqa, əlavə, bundan əlavə
f. vergi
f. ağlayaraq, ağlaya-ağlaya
BEH1 f. yaxşı, ən yaxşı. BEH2 f. heyva
BEHBUD1 f. 1) sağalma; 2) yaxşılaşma; 3) sağlam, xəstə olmayan. BEHBUD2 f. xəncərin bir növü
f. 1) sağlamlıq, yaxşılaşma; 2) bədəncə möhkəmlik
ə. gözəllik, qəşənglik; 2) şadlıq, sevinc
ə. və f. şadlıqla, sevinclə dolu yer
ə. və f. şadlandıran, sevindirən
BEHCƏT(ƏF)ZA ə. və f. şadlıq artıran, sevinc artıran
f. hər, hər bir
f. yaxşıdan yaxşı
f. cənnət
f. behişt kimi, cənnət kimi
f. və ə. behiştə bənzəyən, behişt kimi
f. behişt kimi bəzəkli, cənnət kimi
f. behiştlik, cənnətlik
BEHTƏR(İN) f. daha yaxşı, ən yaxşı
f. Allaha, Tanrıya
f. kamınca, istəyincə, arzusunca
f. 1) subay; 2) ailəsindən ayrı yaşayan kişi; 3) işsiz
f. və ə. 1) sona, axıra; 2) axırda, nəticədə; 3) olduqca, son dərəcə
f. və ə. izafət birləşməsinin birinci tərəfi kimi işlədilir (məs.: Beqədri-qüvvə qüvvəsi çatan qədər, bacardığı qədər; beqədri-lüzum lazımınca, lazımi
f. və ə. qəlbə, ürəyə
BEQƏ’R f. və ə. dərinliyə, dərinə
BEMƏ’Nİ f. və ə. mənaca, mənaya görə
f. nazla, nazlanaraq, qəmzə ilə
f. və ə. sidqlə, ürəkdən
f. şaha
f. ən pis, daha pis
f. bax bədtər
BEY f. «be» hərfinin tələffüzdə təhrif edilmiş adı. BEY’ ə. 1) satma, satış; 2) girov
ə. şahmatda: piyada
BEY’ƏT ə. 1) birinin hakimiyyətini qəbul edib ona tabe olma; 2) itaət etmə, tabe olma, boyun əymə
ə. bax peyğulə
ə. 1) ara, aralıq, orta; 2) vaxt, an, çağ
ə. dövlətlərarası, beynəlxalq
ə. bax beynənnas
ə. xalqlar arasında olan, xalqlararası
ə. millətlər arasında olan, millətlərarası
ə. insanlar arasında olan
BEYT1 ə. ev, bina. Beyti-xudavənd Allahın evi; Kəbə; beyti-mə’muri «abad bina, tikili ev» (Kə’bə nəzərdə tutulur)
BEYTÜL’ƏHZAN ə. bax beytülhəzən
BEYTÜL’ƏTİQƏ ə. 1) qədim ev; 2) Kəbəyə verilmiş ad
ə. «qadağan olunmuş ev» Kəbə (Kə’bədə kənar işlərlə məşğul olmaq qadağan edildiyindən belə adlandırılır)