f. fars və əski Azərbaycan əlifbalarında hərfinin adı
HECA’ ə. sözün birdəfəyə tələffüz olunan səsi və ya səs birləşməsi hissəsi
ə. bax hekayət (2-ci mənada)
ə. və f. bax hekayətnəvis
ə. 1) əhvalat, qəziyyə, sərgüzəşt; 2) kiçik həcmli ədəbi-bədii nəsr əsəri
ə. və f. hekayə yazan, hekayəçi
ə. 1) say, miqdar; 2) riyaziyyat elmlərindən biri; 3) haqq-hesab, hesabat; 4) borc, verəcək
ə. «hesab» c. 1) haqq-hesablar; 2) t. haqqhesab vermə
ə. 1) hesab qaydalarına uyğun; 2) haqq-hesabını bilən; 3) düz iş görən; haqlı; 4) öz qaydasında, yerli-yerində; doğru, düzgün
ə. 1) qorxu, dəhşət; 2) hörmət, izzət; 3) ləyaqət, etibar, nüfuz
ə. və f. heybətli, dəhşətli, qorxunc
HEYCA’ ə. dava, müharibə, vuruşma
ə. 1) aslan, şir; 2) m. igid, cəsur
ə. və f. igidcəsinə, cəsurcasına
HEY’ƏT ə. 1) şəkil, surət, görünüş; 2) duruş, vəziyyət; 3) hal, görünüş; 4) komissiya, təşkilat; 5) astronomiya
HEY’ƏTŞÜNAS ə. və f. astronom
ə. 1) təəssüf, əfsus; 2) heyif
ə. təəssüf ki, heyif ki
ə. təəssüf, əfsus, heyif
ə. 1) böyük bina, uca məbəd; bütxana; 2) canlıların bərk materialdan qayrılmış abidəsi; 3) boyuna salınan dua; 4) maket
ə. və f. heykəlqayıran sənətkar
ə. və f. heykəlqayırma sənəti; heykəltəraşlıq
ə. çaşıb qalmış, çaşmış
ə. donub qalma, təəccüb
ə. və f. heyrətləndirici, heyrətləndirən
ə. və f. bax heyrətəngiz
ə. və f. heyrət artıran, daha da təəccübləndirən
ə. və f. heyrətə salan, təəccübləndirən, təəccüblü
ə. və f. heyrətə salan, çaşdıran
ə. və f. heyrətlənmiş, mat qalmış
ə. 1) ləyaqət, nüfuz; 2) mənlik
ə. «hait» c. divarlar, hasarlar
HEYVAN1 ə. 1) faunaya məxsus canlı məxluq; 2) m. qaba, kobud. Heyvani-qeyri-natiq «danışa bilməyən canlı» heyvan
ə. heyvana mənsub, heyvandan olan
ə. 1) heyvanlıq; 2) m. qabalıq, kobudluq
ə. diri, canlı. Heyyi-baqi əbədi, diri; heyi-layənum həmişə oyaq; yatmayan; heyyi-layəmut həmişəyaşar; ölməz
ə. aybaşı (qadınlarda)
ə. 1) ishal (xəstəlik); 2) vəba (xəstəlik); 3) xəstəliyin qayıtması
HƏBA’ ə. 1) narın toz; 2) m. bihudə, əbəs
ə. bax hübab
ə. həb (dərman). Həbbi-səlam bax həbbüssəlatin
ə. 1) dən; ləpə (qoz, fındıq və s. ləpəsi); 2) dənli bitki(lər); 3) dirhəmin 1/40 hissəsi
ə. əhsən! afərin! nə yaxşı!
ə. «sultanların həbi» kinəotu
HƏBƏŞ(İ) ə. 1) Həbəşistanın əsas yerli əhalisindən olan; efiopiyalı; 2) m. qara, qaradərili (adam haqqında)
ə. sevgili; sevimli
ə. ey sevgili! ay sevgilim!
ə. 1) Allahın sevimlisi, Tanrının sevimlisi (İbrahim və Məhəmməd peyğəmbərlərə verilən ad)
ə. ip, kəndir