ə. 1) vəz etmə; ruhanilərin minbərdən söylədikləri nitq; 2) öyüd, nəsihət
ə. 1) ziyalılıq titulu; 2) axunddan kiçik din xadimi; 3) mollaxana müəllimi
ə. və f. bax mollanüma (1-ci mənada)
ə. və f. molla məktəbi, ibtidai mədrəsə
ə. və f. 1) molla görünüşlü, mollaya oxşayan; 2) özünü mollaya oxşadan, yalançı molla
MÖ’BİD ə. 1) zərdüşt dini kahini; 2) bilikli adam; alim
MÖ’CƏM ə. 1) məchul, məlum olmayan; 2) lüğət, sözlük; 3) əlifba; 4) ərəb əlifbasında: nöqtəli hərf; 5) alınma söz
MÖ’CİB ə. bax müəccib
MÖ’CİR ə. icarəyə götürən; kirayəçi
MÖ’CİZ ə. 1) aciz edən, acizləşdirən; 2) gözəllikdə hamıdan yüksəkdə duran; 3) möcüzə göstərən, möcüzə sahibi; 4) qocalmış, əldən düşmüş
MÖ’CİZAT ə. «mö’cizə» c. möcüzələr, xariqələr
MÖ’CİZBƏYAN ə. bax mö’cizəkar
MÖ’CİZƏ ə. qeyri-adi şey, möcüzə
MÖ’CİZƏKAR ə. və f. bax mö’ciznüma
MÖ’CİZƏNCAM ə. və f. möcüzə ilə nəticələnən; möcüzəli
MÖ’CİZƏVİ ə. möcüzə kimi, möcüzəyə oxşayan
MÖ’CİZNÜMA ə. və f. möcüzə göstərən
ə. endirən, düşürən, aşağı salan
ə. 1) yeni; təzə çıxmış; 2) sonradan törənmiş, sonradan var olan
ə. 1) sağlam, gümrah; 2) mətin, qüvvətli; 3) bərk
ə. «möhkəm» c. 1) möhkəm şeylər; 2) heç bir mübahisə olmadan təfsir edilən Qur’an ayələri
ə. vaxt vermə
ə. həlakedici, öldürücü, çox təhlükəli
ə. 1) tərk edilmiş, başlı-başına buraxılmış; 2) məhəl qoyulmayan, sayılmayan; 3) ərəb əlifbasında: nöqtəsiz hərf
ə. 1) baxmayan, əhəmiyyət verməyən; 2) boş, mənasız söz
ə. «möhmil» c. mənasız sözlər
ə. 1) zəhmət, əziyyət; 2) dərd, qəm, ələm; 3) müsibət, bəla; 4) əmək, iş; 5) yorğunluq, əzginlik
ə. və f. möhnət gətirən, qəm-qüssə doğuran
ə. və f. möhnət artıran, qüssə artıran
ə. 1) qəmli, qüssəli, möhnətli; 2) əməksevər, əməkçi
ə. və f. 1) möhnət çəkən, dərd çəkən; 2) əməkçi, zəhmətkeş
ə. və f. bax möhnətsəra
f. və f. qəm-qüssə yazan, qüssəli sözlər yazan
ə. və f. 1) qəm evi, dərd ocağı, dərdqəm olan yer; 2) m. dünya, bu dünya
ə. möhnətli, əzablı, əziyyətli
ə. və f. «möhnət vurmuş» qəmli, dərdə tutulmuş
f. bax möhür. Möhri-mumi mumlu möhür;möhri-Süleyman Süleyman peyğəmbərin möhürü
f. möhürlənmiş, möhürlənib bağlanmış (məktub və s. haqqında)
f. 1) keçmişdə: rəsmi dövlət sənədlərini möhürləməklə məşğul olan vəzir; 2) xüsusi katib
ə. 1) hər cür girdə şey; kürəcik; 2) şüşə muncuq; 3) balıqqulağı, sədəf (kağızın yazılacaq üzünü ahərləmək üçün işlədilirdi); 4) şahmatda: fiqurlardan
MÖHRİQ(Ə) ə. 1) yandıran, yandırıcı; 2) çox əziyyət verən, ürək yandıran
ə. «möhriq(ə)» c. yandıranlar
ə. yaxşılıq edən; comərd
ə. 1) ehtiyacı olan; 2) yoxsul, kasıb
ə. möhtaclıq, ehtiyac
ə. hiyləgər, fırıldaqçı
ə. 1) gizlənən; 2) örtülmüş, bürünmüş
ə. islam dinini qəbul etmiş, müsəlman olmuş
ə. böyük qazancla mal alıb-satan