RUHLANMAQ

f.
1. Ürəklənmək, cəsarətlənmək, qüvvət almaq, cuşa gəlmək.
Ruhlanın Babəkin xatirəsindən; Bizi igidliyə çağırır Vətən. S.Vurğun.
Mürsəl kişi danışdıqca ruhlanırdı. M.Hüseyn.

// məc. Canlanmaq, cana gəlmək.
Çiçəklər, otlar, güllər bahar günəşinin ilıq şüası altında ruhlanıb, təravətlənib gözəl qoxuyurdular. Çəmənzəminli.

2. məc. Təbə gəlmək, vəcdə gəlmək, ilhamlanmaq.
Oxu, tar, ruhlansın; Şirvanın, Gəncənin mehriban gözəli! M.Müşfiq.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • RUHLANMAQ həvəslənmək — ürəklənmək — ilhamlanmaq — cürətlənmək
RUHLANMA
RUHLU

Digər lüğətlərdə

загляде́ние нелю́бый радиотерапи́я тире́ хитренько вска́рмливать горноста́евый зага́дочно перевола́киваться таёжнический cyanide durum wheat floor Frondeur girdle mean time misgrowth monochlamydeous secondary recovery вырубка драповый разруб свекольник уминаться чадить