RUHSUZ

sif. Süst, ölgün, ətalətli, həvəssiz, heç bir şeydən ruhlanmayan, təsirlənməyən. Ruhsuz adam. Ruhsuz (z.) danışmaq.
– Nə gurultu, nə küy, nə səs vardır; Bir neçə ruhsuz qəfəs vardır. A.Səhhət.
Yaşamaz eşqsiz, ruhsuz sənətkar; Onun varlığı da quru sümükdür. S.Vurğun.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • RUHSUZ cansız — ölüvay — ölgün — key — süst
RUHPƏRVƏR
RUHSUZLUQ

Digər lüğətlərdə

бо́дрый косола́пый перелу́пливаться присоба́чиваться разжижа́ть рассма́тривание спускно́й чумно́й аппарат морзе бесстра́стность многоси́льный подсу́нуться поко́с поливитами́новый утере́ть слёзы халва́ володеть plume poppy sorry unfrugal закон заходить усилие фобия шмыг