RUHSUZ

sif. Süst, ölgün, ətalətli, həvəssiz, heç bir şeydən ruhlanmayan, təsirlənməyən. Ruhsuz adam. Ruhsuz (z.) danışmaq.
– Nə gurultu, nə küy, nə səs vardır; Bir neçə ruhsuz qəfəs vardır. A.Səhhət.
Yaşamaz eşqsiz, ruhsuz sənətkar; Onun varlığı da quru sümükdür. S.Vurğun.

Синонимы

  • RUHSUZ cansız — ölüvay — ölgün — key — süst
RUHPƏRVƏR
RUHSUZLUQ

Значение слова в других словарях

поразвести́ семена́ сопряжённо струнобето́н шпанго́ут бабу́сенька впрессо́вывание гляде́лки зато́чница председа́тельский прихожа́нин сули́ться фокстро́т alcayde cleptomania embosom lambdoid ovula pluteus radiotrician resolutionist start up библиотечка вырезной кануть