ж мн. нет xüs. bonifıkasiya (keyfiyyətinin pisliyinə görə malın qiymətində edilən güzəşt)
ж inq. əv. bonna; tərbiyəçi qadın, mürəbbiyə (adətən əcnəbi)
БОНЫ I мн. (ед. бона ж) bon (1. pul və s. almaq üçün kredit kağızı; 2. müvəqqəti kağız pul). БОНЫ II мн
БОР I м (мн. боры) iynəyarpaqlılar meşəsi; сосновый бор şam meşəsi, şamlıq; ◊ с бору да с сосенки hərə bir dərədən; сыр-бор загорелся (горит) (откуда,
ж meteor. bora (şiddətli soyuq külək)
ср нескл. müh. bordero (sənədlərin və qiymətli kağızların siyahısı)
БОРДО I ср нескл. bordo (qırmızı şərab növü). БОРДО II прил. нескл. bax бордовый
прил. tünd-qırmızı
м bordür; haşiyə, köbə
ср tənt. mübarizə, çarpışma
БОРЕЦ I м (мн. борцы) 1. mübariz; 2. güləşçi, pəhləvan. БОРЕЦ II м bot. bax аконит
БОРЖОМ(И) м borjom
боржом söz. sif.; боржомный источник borjom çeşməsi
ж tazı, ov iti
м bax борзятник 2-ci mənada
борзая söz. sif
ср isteh. hərzə və hədyan, cızmaqara
м hərzə və hədyançı, hədyançı, cızmaqaraçı
прил. köhn. cəld, iti, sürətli, yüngül (at)
м 1. tazı saxlayan, itbaz; 2. itlərə baxan adam; 3. ovçu (tazı ilə ova çıxan adam)
ж xüs. bormaşm (diş həkimlərinin işlətdiyi burğu maşını)
ср mırtıldama, öz-özünə danışma, donquldanma, burun altında danışma
несов. mırtıldamaq, öz-özünə damşmaq, donquldanmaq, burnunun altında danışmaq (demək)
м 1. dan. həmişə donquldanan adam; 2. göyərçin növü
ж dan. deyingən, daim donquldanan qadın (gız)
бор söz. sif.; борная кислота kim. borat turşusu
БОРОВ I м (мн. боровы) axta donuz (ətlik üçün axtalanmış donuz). БОРОВ II м (мн. борова) tex. bacanın peçdən tüstü borusuna qədər olan hissəsi
м bot. ağgöbələk
ж мн. нет боровинка (gec yetişən alma növlərindən biri)
бор söz. sif
ж (мн. бороды) saqqal; ◊ смеяться в бороду bığaltı gülmək
ж ziyil
бородавка söz. kiç., ziyilcik
прил. ziyilli
прил. yekəsaqqal
прил. 1. saqqallı, saqqal buraxmış, saqqal basmış; 2. məc. dan. çox köhnə, çoxdan məlum olan (xəbər, məlumat)
м 1. uzunsaqqal (adam); 2. bot. ağot; 3. zool. toğlugötürən (yırtıcı quş)
м kəndir təmizləyən fəhlə
ж 1. борода söz. kiç.; 2. açar dili
ж 1. şırım (kotanın və s. torpaqda açdığı iz); 2. məc. hədd, hüdud, sərhəd; 3. iz; 4. məc. dərin qırışıq (üzdə); 5
bax бороздник
несов. 1. şırım açmaq; 2. şumlamaq; 3. məc. yarıb keçmək (suyu); 4. qırış basmaq
несов. qırışlarla örtülmək, qırış-qırış olmaq
ж борозда söz. kiç
м k. t. şırımaçan (alət)
прил. şırımlar üzrə aparılan (sərin suvarma və s.)
прил. 1. şırımlı, şırımlarla örtülü, şırım-şırım; 2. məc. qırış-qırış
прич. şırım açılmış, şırımlanmış
ж (мн. бороны) k. t. mala, dırmıx