RƏBT

is. [ ər. ]
1. Bağlama, ilişdirmə.
□ Rəbt etmək – bağlamaq, ilişdirmək, əlaqələndirmək. İki sözü bir-birinə rəbt edə bilmir.
2. Əlaqə, münasibət, aidiyyət.
“Şərqirus” qəzetinin söhbətini mən burada ondan ötrü açdım ki, bu söhbətlərin “Molla Nəsrəddin” tarixinə çox yavıq rəbti var. C.Məmmədquluzadə.

RƏBİÜLƏVVƏL
RƏCƏB

Digər lüğətlərdə

новопожа́лованный полудремо́тный прора́бский противозако́нно пустодо́м рабфа́ковец соизда́тель состоя́ться убива́ться желобо́вой оборо́тливость поси́кать товаропассажи́рский чупла́н прото сырой backster gawn ithyphallic tabloid terminological впятером космонавт пытка ссучивать