1. Yazığı gəlmə, rəhm etmə, mərhəmət.
2. məc. Nemət, bərəkət mənasında.
Alqış sənə, ey zəhmət; Dünyaya saçan rəhmət; Sənsən bu əməklərlə.
3. məc. Dindarların etiqadına görə, Allahın mərhəmətinin təzahürü olaraq yağan xeyirli yağış.
4. Müsəlman dininə görə Allahın ölülərə rəhm edib günahlarını bağışlaması.
□ …rəhmət! – Allah … günahından keçsin! Gərçi, ey dil, yar üçün üz verdi yüz möhnət sana; Zərrəcə qəti-məhəbbət etmədin, rəhmət sana.
◊ Rəhmət demək (oxumaq) – yaxşılıqla anmaq, yaxşılığına danışmaq.
Düşmən düşmənə rəhmət oxumaz ki… – Sanma varis mənə rəhmət oxuyub heyf çəkər.
[Mirzə Heydər:] Cəmi-aləm [atama] rəhmət oxuyur.
[Qara kişi:] Gərək hamıya yaxşılıq eləyəsən ki, öləndə hamı rəhmət desin.
Rəhmət etmək – bax rəhmətə getmək.
Rəhmətə getmək – ölmək.
Vaxt yetişdi, anası … rəhmətə getdi; Bu həsrətin ağrısını duydu Əmirxan.
Allah rəhmət eləsin! – təsəlli və təziyə ifadəsi.
Yazıq Molla Tanrıqulu, Allah sənə rəhmət eləsin!
[Molla Əkbər:] Bu tarçı … Əsəd deyildi… Tanrıçı Əsəd idi… Yaxşı adam idi. Allah rəhmət eləsin…
Allah(ın) rəhmətinə getmək – bax rəhmətə getmək.
[Səkinə xanım:] Qardaşım Allahın rəhmətinə getdi.