1. Bir şeyi hündür yerdən aşağı atmaq, tullamaq, buraxmaq, düşürmək.
Asta qanad çalın, qafil telləri; Heyfdir, salarsız düzə, durnalar!
Mən də bombaları salanda kəndə; Dedim: “Əl atmasa həkim bıçağa; Xəstə şəfa tapıb durmaz ayağa”.
2. Əlindən buraxmaq, düşürmək. Qabı salmaq. Qutunu salmaq. Boşqabı salıb sındırmaq.
– Qız [müəllimi] görüncə şaşırıb üzünü örtməyə tələsdikdə səhəngini salıb qırmışdı.
3. Özü bilmədən bir şeyi düşürüb itirmək. Açarı bilmirəm harada salmışam.
4. Əsasını qoymaq, təsis etmək, qurmaq, düzəltmək. Mədən salmaq.
– …Haman yerdə dam-daş tikdirib, bir balaca kənd salıblar.
Fəhlə qardaş, nə tikilir bu qum çölündə? Qəribmisən, nəsən, oğul? Şəhər salırıq.
5. Tikmək, qurmaq, qayırmaq, düzəltmək. Yol salmaq. Bənd salmaq.
– Çayların üstündən buz körpü saldı; Seyrəldi get-gedə gedişgəliş də.
6. Keçirmək, taxmaq.
Əmniyyə açarı qapıya saldı.
Gəldiyev əlindəki kibrit çöpünü nəm çəkmiş zərflərin böyründən salır, bura-bura açırdı.
…Belindən qayışını açıb bir ucunu onun buynuzuna ilmək kimi salıb çəkdi.
7. Örtmək. Üstünə yorğan salmaq. Başına şal salmaq.
– Əvəz kişi çuxasını çiyninə salaraq qapını örtmək üçün getdi.
[Minayə] başına saldığı ağ torda çox yaraşıqlı görünürdü.
[Axund] qara gecə ləbbadəsini ehmalca çiyninə salıb, dəhlizə çıxdı.
8. Tez-tələsik oturmaq, özünü yerləşdirmək. Özünü divanın üstünə salmaq. Özünü boşalmış yerə salmaq.
// Tez-tələsik girmək; yetmək, çatmaq, özünü çatdırmaq. Ruqiyyə durub alaçığa qaçdı, orada şarpadan yıxıldı. Qoca kişi də, qarı da oraya yüyürdülər.
Mən də özümü oraya saldım.
Yoldaşlarım … özlərini mənim yanıma saldılar.
9. Yerinə oturtmaq, keçirmək, geydirmək. Çıxığı salmaq. Stulun qıçını yerinə salmaq.
– …Faytonumun çarxı oxdan çıxdı, onu salıncan mən istədim ki, sizdə bir az qızınıb rahat olam.
10. Yatağına qoymaq, yerləşdirmək, rahatlamaq.
Əynində ağ xalat olan təmiz geyimli, yaşlı arvad uşağı alıb yerinə saldı.
Gilə qucağındakı körpəni yerinə salıb ayağa qalxdı.
11. Tez yollamaq, dərhal göndərmək.
Mən aşıq bu çağlara; Bülbül qonub bağlara; Qayıtmasan bərəyə; Ovçu sallam dağlara. ().
Nəbi Əsədi öldürəndən sonra kəndlərə adam saldı ki, mən Əsədə olan borcu vermişəm. Tay siz borc verməyəcəksiniz. “”.
12. Döşəmək, sərmək. Yeşiklərə kağız salmaq. Evlərə palaz salmaq.
– [Hacı Həsən:] Adə Heydər! Durma tez evə xəbər elə ki, otlaqlara fərş salsınlar, qonaq gələcək.
Atam altına balaca döşəkçə salmış, bardaş quraraq arxasını balışa söykəmişdi.
Göyçək bacı sevincək halda eyvana naxışlı bir keçə saldı.
13. Bir şeylə örtmək, qapamaq; aşağı endirmək.
Ağca xanım qapının rəzəsini vurdu, pərdəsini saldı.
14. Qoymaq. Xəstəyə banka salmaq. Boğazına zəli salmaq.
– Kərimin ayağına yağlı xəmir salıb yerə uzatdılar.
15. Ağac və s. göyərti əkmək. Bağ salmaq. Meşə salmaq.
– … Arvad-uşaq kiçik bostan salıb şaxa çıxan lobya, soğan əkirdilər.
…Bizim məktəb kənddə gözəl bir meyvə bağı salmışdır.
16. Yaymaq, yerləşdirmək. [Molla] baxır ki, halvaçı təzəcə halvanı tiyandan çıxarıb, salır tabaqlara. “M.N.lətif.”
17. Tökmək. Samovara kömür salmaq. Xörəyə duz salmaq.
– Noxudu bozbaşa salanda aşpazı qoyub axund ilə məsləhət eləyirik.
// Batırmaq (mayedə).
[Dərviş:] Bir dua yazacağam, onu suya salıb verərsiz oğlana…
Mollayev təzəcə gətirilmiş çaya limon saldı.
18. İçəri buraxmaq, daxil etmək.
Heydərəli oğlanı içəri salıb, yenə o biri otağa çəkildi.
Sürmə xala Əzizi hamamxanaya salıb mətbəxə qayıtdı və tələsik yemək hazırlamağa başladı.
19. Tikmək, naxışlamaq. Dəsmala gül salmaq. Divara naxış salmaq.
– Axşamüstü Şəfiqə küçəyə baxan pəncərənin qırağında oturub, yaylığına haşiyə salırdı.
20. məc. Yoluxdurmaq, yaymaq. Xəstəlik salmaq.
21. məc. Tutmaq, həbs etmək. Həbsə salmaq. Dama salmaq.
– [İzzəddin:] Şah bizi istəsə zindana salar.
22. Devirmək, yıxmaq, taxtdan düşürmək. Hakimiyyətdən salmaq. Padşahı taxtdan saldılar.
23. Bir sıra isimlərə qoşularaq müxtəlif ifadə və mürəkkəb feillər əmələ gətirir; məs.: məhəbbətini salmaq, könlünü salmaq, ələ salmaq, araya salmaq və i.a.