SONBEŞİK

is. Sonuncu, axırıncı uşaq, övlad. Ailənin sonbeşiyi.
– Tükəzban ilk və sonbeşiyi olan Qüdrəti min əziyyətlə boya-başa çatdırdığından onun üstündə, öz təbirincə, nanə yarpağı kimi əsirdi. M.Hüseyn.
Ulduz ailədə sonbeşik idi. Ə.Məmmədxanlı.

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • SONBEŞİK SONBEŞİK – İLK Ayrı oğul idi mənim Əmrahım; İlkim, sonbeşiyim, tək çinarımdı (Ə.Cəmil)
SONATİ́NA
SONCUQ

Digər lüğətlərdə

брошюрова́льный гла́вное изумлённость кадри́шка на стра́жу нахо́дчица согласова́ть о́ченно первоте́льная расконсерви́рование самозажига́ние свиня́чий феминисти́ческий furore injudicial intratelluric phenolate shrink Vergil winter cress асфальтовый машиностроение наживать нитроклетчатка расход