SPARKLE

sparkle1

n 1. zəif / kiçik qığılcım; 2. parıltı, işıltı; 3. əlamət, işarantı; not a ~ of wit ağıl işarantısı olmama; 4. canlılıq, zirəklilik, çeviklik, şuxluq

sparkle2

v 1. qığılcımlanmaq, qığılcım saçmaq; parlamaq; Her eyes were sparkling with joy Onun gözləri sevincdən parlayırdı; 2. köpüklənmək (şərab haq.); 3. bərq vurmaq, parıldamaq; 4. seçilmək, fərqlənmək; She always sparkles at parties O, həmişə qonaqlıqlarda seçilir

SPARK
SPARKLING
изловчи́ться концентри́зм отли́вщик отмина́ть ру́порный телерадиопереда́тчик у́дочка бороздно́й ла́кмусовый по́ровну предолимпи́йский регуля́рный сута́на универса́льный кую шептать aminopyrine carbon black Exchequer Chamber rainfall subsoil switching гусар застенок или