1. Keçmək (yanan şey). Ocaq söndü. Lampa söndü.
– …Ocağın alovu sönüb tamam olurdu.
[Pəncərə] şairin pəncərəsi idi ki, yalnız sübhə yaxın ağ vərəqlərin rəngi sarıya çalanda onun çırağı sönərdi.
2. Qaralmaq, işığı kəsilmək.
Daş əriyər, günəş sönər; Çıxmaz o gün yaddaşımdan.
Səhər ovuna gecikməmək üçün hələ ulduzlar sönməmiş evdən çıxdıq.
3. məc. Sakitləşmək, azalmaq, zəifləmək.
Ər-arvad ixtilafı nəinki sönmür, daha da alovlanırdı.
4. Bir sıra isimlərə qoşularaq mürəkkəb feil və müxtəlif ifadələr düzəldilir; məs.: şam kimi sönmək, ümidi sönmək, ocağı sönmək və s.