1. Bir şeyin iki xarici tərəfinin birləşdiyi, kəsişdiyi yer. Şkafın tini.
// İki küçənin kəsişdiyi yer.
Bu anda qarşıdakı tindən bir neçə qaraltı çıxaraq tənha küçə ilə mənə tərəf irəliləməyə başladı.
Maşın tini döndü.
2. Bir şeyin kənarı, qırağı.
Sonra Veys pəncərə tinində oturub dedi…
3. Tində olan, tində yerləşən; tindəki.
[Həmzə:] Qurban! Səfəri apar, bu tin dükandan bir kəllə qənd al, ver ona gətirsin, gedək axundun yanına.
◊ O tində-bu tində – orada-burada, hər yerdə, hər tində.
…Getdikcə evdə də, çöldə də Mayanın ətrafında danışıqlar artırdı, o tindəbu tində Qaraşın qulağına bir söz çatırdı.
