TÜLU

is. [ ər. ]
1. Doğma, çıxma, zühur etmə (Günəş haqqında).
□ Tülu etmək (eyləmək) – doğmaq, çıxmaq, zühur etmək (Günəş). Gün tülu etdi üfüqdən, yerə taban gəliri. Heyran xanım.
Gün tülu etdi, ucaldı fələkə; Ufacıq biz demə yatdıq bu gecə! Ə.Nəzmi.

// Dan yeri sökülən vaxt, sabah açılan vaxt, sübh işıqlanan vaxt.
Sübhün tüluunda gecələmiş çil xoruz oyanıb, uca və zil səslə banladı. S.S.Axundov.

2. məc. Başlanğıc, ibtida, törəniş; çıxma, zahir olma.
Günün ömrü öz vaxtında uzanır; Öz vaxtında gödəlir; Həyatın tüluu da; Bu qanuna düz gəlir. B.Vahabzadə.

TÜLLABLIQ
TÜMƏN

Digər lüğətlərdə

анфила́дный бодря́к всео́буч креозо́т лиле́йный лиси́ца метафори́чность отключа́ться повиля́ть приса́ливаться ценоёмкий подыто́живаться правёж разлу́ка сапожо́к сомни́тельность сте́ндовый елс beachfront euhedral participatory democracy satinet spell out закрыть школьничать