TƏBİR

is. [ ər. ]
1. Söz, kəlmə, ifadə.
2. Yozma.
□ Təbir etmək – yozmaq, məna çıxarmaq, məna vermək.
Məhsəti xanımın hökumət əleyhinə olmasında şeir və sənəti əxlaq pozğunluğu kimi təbir edənlər müqəssirdir. M.S.Ordubadi.

3. Təbirincə, təbiri ilə, təbirinə görə şəklində –
…dediyi kimi,
…sözləri ilə desək.
Evin balaca qızı Ulduz isə, anasının təbirinə görə, od-alov idi. Ə.Məmmədxanlı.
◊ Təbir caizsə, təbir caiz görülsə –
…demək olarsa,
…demək mümkündürsə,
…demək münasibdirsə.
Təbir cayiz görülsə, demək olar ki, Hacı Aslan bu küçənin can damarı misalında idi. S.Hüseyn.
Qazançalara termosdan isti xörək … töküldü və təbir caizsə, ziyafət başlandı. Ə.Əbülhəsən.

TƏBİLÇİ
TƏBİYYAT

Digər lüğətlərdə

-ечко видеорепортёр долихоцефа́лия дро́жечник отднева́лить подполко́вник дальне́йшее оборва́нка отклёвывать пневмотранспортёр drinking-bout dunghill-hen grape-cure grassland hopefulness incompressible landlord perspiration pignorate screen character балюстрада бесприбыльный душегубка разброд устрашать