TƏBƏƏ

is. [ ər. “tabe” söz. cəmi] Bir dövlətə tabe olan, onun vətəndaşı olan əhali, adam. İran təbəəsi.
[Qoca:] Hökmdar ilə təbəələr arasında sədlər çəkildi. Çəmənzəminli.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • TƏBƏƏ təbəə bax vətəndaş
TƏBƏDDÜLAT
TƏBƏƏLİK

Digər lüğətlərdə

гипофу́нкция зажига́тельный идеомото́рика разы́грывание смешки́ стенди́ст тезоимени́тый французома́н черке́з высокопа́рно не знать, куда́ глаза деть още́риваться штаны́ туман lapse Nigerian permutator psychotomimetic subtopia traditionary выдрессировать зашнуровать казнокрад матка побелка