1. Bir şeyi başqa bir şeyin içərisində yerləşdirmək; soxmaq, salmaq.
[Xırdaxanım:] Qırqovul başını kola təpər, dalından xəbəri olmaz.
Səttar xanın bu söhbətdən xoşlanmadığını hiss etdim, çünki daima bu kimi hallarda bığlarını burub, uclarını ağzına təpərdi.
// Güclə soxmaq, doldurmaq, yerləşdirmək, basmaq, qoymaq, dürtmək, dürtüşdürmək. Paltarları çamadana təpmək. Samanı kisəyə təpmək.
2. Hücum etmək, həmlə etmək, şığımaq, üzərinə atılmaq.
[Pası] gecələr də adamları rahat buraxmır, çobanları oyadıb: – Sərvaxt olun, heyvana canavar təpər [deyərdi].
3. Basmaq, təpməklə, təpikləməklə hazırlamaq (keçə).
Şah bu sözlərini qurtaran tək [keçəçilər] təsnif oxuya-oxuya keçə təpirlər.
4. dan. Təpik atmaq, təpikləmək.
Danasını bir gün qoymaz yanına; Bizim inək təki təpər, ağlarsan.
5. Atarkən şiddətlə geri itələmək, basmaq, ağzı geri qayıtmaq (odlu silahlar haqqında).
…Tüfəng Yaşarı elə təpdi ki, o, arxası üstə yerə yıxıldı.
◊ Başına at təpmək – bax baş.
Dərisinə saman təpmək – bax dəri.