1. Bir-birinə əks hisslərin mübarizəsindən doğan narahatlıq; təlaş, həyəcan.
[Bayram:] Ancaq elə ondan ötrü təşvişdəyəm, ağa, … bir sevgilim var.
Ovçu təşviş içərisində gənc həkimə baxdı.
□ Təşviş etmək (keçirmək), təşvişə düşmək – narahat olmaq, təlaşa düşmək, həyəcanlanmaq.
[Almaz:] Ay ana, sən elə nahaq yerə belə təşvişə düşürsən.
Mənzil alanların bu qədər təşviş keçirmələrinin əsas iki səbəbi vardı…
Təşvişə salmaq – narahat etmək, təlaşa salmaq, həyəcanlandırmaq.
Getmişdi on günə, çıxdı on beşə; Neçin saldı məni belə təşvişə?
2. Təşvişlə şəklində zərf – narahatlıqla, həyəcanla, təlaşla.
Yoxsullar soyuq və sərt Bakı qışını təşvişlə qarşılayırdılar.
Seymur əlini [Teymurun] sağ əlinə toxundurub təşvişlə soruşdu…
