UDUCU

sif.is. xüs. Buğu, nəmi, rütubəti və s.-ni canına çəkən, udan. Uducu cisimlər. Uducu maddələr.
– Bu borular bir tərəfdən təmizləyici cihazlar, o biri tərəfdən isə uducularla rəbt olunur. M.Mövsümzadə.
Kameraya karbon qazı uducuları, havavuran nasos, soyuducu və rütubətudan cihaz birləşdirirlər. “Ümumi zootexniya”.
UDMURTLAR
UDUXMAQ

Digər lüğətlərdə

насве́рливаться причу́дливо растро́гиваться тиранноза́вр трансконтинента́льный бельева́я видеоинжене́р ма́ршевый ома́чивать отвы́чка попу́тность последняя во́ля промыва́льщица суровская Dominic green marble naturalized North Star State plough-stilt revamp tabac teredines waferish жаровня крытый