UYDURMAQ

f.
1. Olmamış, ya olmayan bir şeyi öz xəyalında yaratmaq, özündən düzəltmək, özündən quraşdırmaq; qondarmaq.
[Kazım] hər halda bir bəhanə uydurmağı qərara aldı. M.İbrahimov.

// məc. Yuxulatmaq, gözünü bağlamaq, iğfal etmək.
[Gülüş Sevilə:] Balaş səni anlamır, o səni həyatdan gizlədir, uydurur, o səni öz istədiyi kimi yağışdan çıxarıb yağmura salacaqdır. C.Cabbarlı.

2. Uyğunlaşdırmaq, uyuşdurmaq, uyğun hala gətirmək, uyğun etmək.
Qoysanız öz oğlumu mən salım öz halimə; Sənətimi öyrədib uydurum öz halimə?! M.Ə.Sabir.
Oxşadır səsini bir komandana; Ayaqlar özünü uydurur ona. S.Vurğun.

Синонимы

  • UYDURMAQ UYDURMAQ [Nazlı:] ..guya böyük vəzifə sahibi Xaspoladovu, bax həmin bu Fərəc uydurub (Anar); QONDARMAQ Mirzə özündən qondarıb başqa söz yazır (S
  • UYDURMAQ qondarmaq — quraşdırmaq — düzəltmək
  • UYDURMAQ əlaqələndirmək — bağlamaq — birləşdirmək
UYDURMAÇILIQ
UYDURUCU

Значение слова в других словарях

баржа животрепе́щущий закоря́читься охмуря́ть подбере́жье уга́дывать фотореалисти́ческий шустря́га блудли́вость завозно́й коромы́сло первосо́ртный расша́тываться схола́стика физо́рг blocking capacitor embryologic Jutish land office Nantes take out белогвардейский местопребывание населённый пихтовый