UYUMUŞ

sif. Yuxulamış, yatmış. Uyumuş uşaq.
// Məc. mənada.
[Rüstəm bəyin] çoxdan bəri uyumuş milli hissi qələyana gəldi. Çəmənzəminli.
Duyduğu ətir iyi damarlarında uyumuş sevgi hisslərini oyandırırdı. M.S.Ordubadi.

// məc. Qəflətdə olmaq, yuxuda olmaq, dünyadan xəbərsiz olmaq.
UYUMAQ
UYUŞDURMA

Значение слова в других словарях

змиеобра́зно ненатура́льный осуди́ть переку́пывание пиа́рщик послеродово́й ца́паться цирка́чка арте́льщик закриви́ть душой зов обёрточный позва́нивание полихро́нион строгова́тость черни́ца conversation piece disbeliever jobber monazite испитой кормушка отрубать разгадать телеграмма-молния