UYUMUŞ

sif. Yuxulamış, yatmış. Uyumuş uşaq.
// Məc. mənada.
[Rüstəm bəyin] çoxdan bəri uyumuş milli hissi qələyana gəldi. Çəmənzəminli.
Duyduğu ətir iyi damarlarında uyumuş sevgi hisslərini oyandırırdı. M.S.Ordubadi.

// məc. Qəflətdə olmaq, yuxuda olmaq, dünyadan xəbərsiz olmaq.
UYUMAQ
UYUŞDURMA

Digər lüğətlərdə

амбисто́мы вноси́ть за́втрачек нашвыря́ть прокурату́ра сдури́ть гла́уберова соль прессо́вщица припере́ть темати́чески хилый dangerously fuliginosity impenitent imperturbation nectared skyward tender-hearted time-expired vegetablize vivification вывешивать землепользование интимность натёк