UYUMUŞ

sif. Yuxulamış, yatmış. Uyumuş uşaq.
// Məc. mənada.
[Rüstəm bəyin] çoxdan bəri uyumuş milli hissi qələyana gəldi. Çəmənzəminli.
Duyduğu ətir iyi damarlarında uyumuş sevgi hisslərini oyandırırdı. M.S.Ordubadi.

// məc. Qəflətdə olmaq, yuxuda olmaq, dünyadan xəbərsiz olmaq.
UYUMAQ
UYUŞDURMA

Значение слова в других словарях

демокра́тия лентопрока́тчик недоста́ча ртуть с це́лью чтобы сади́лка смара́гдовый жёлтая вода́ концессио́нный неотъе́млемый райо́н со́йка чу́кчи желаболка biome burnsides empanel incontrollable semivowel zoogeology моложавость никому очевидно пропариться фаустпатрон