UZLAŞMA
сущ. от глаг. uzlaşmaq ; лингв. согласование (вид синтаксической связи слов в словосочетании и предложении, при которой грамматически зависимое слово ставится в том же роде, числе, падеже или лице, в каком стоит главное слово)
1. f.is. кил. uzlaşmaq; 2. грам. согласование, сад-садав кьун (предложенидин членрикай садан форма муькуьдав кьун, мес
Tam oxu »fi. 1) concordance f, convergence f ; coordination f ; 2) qram. accord m ; qrammatik ~ accord m grammatical ; zamanların ~ sı concordance f des temps
Tam oxu »fi. 1. co-ordination; agreement; 2. qram. concord, agreement; qrammatik ~ grammatical agreement; zamanların ~sı qram
Tam oxu »1. “Uzlaşmaq”dan f.is. 2. qram. Qrammatik əlaqənin elə formasıdır ki, burada qrammatik cəhətdən tabeedici ünsürlərin hər ikisi bir qrammatik kateqoriy
Tam oxu »