VURHARAY сущ. рах. ван-гьарай, гьарай-эвер, къалмакъал, ягъ-ягъун.
i. d.d. noise, hubbub, brawl, uproar, scuffle, tumult; ~ salmaq to make* a row / a noise, to set* up a clamour; Şəhər vurhay içində idi The town was i
is. dan. Səs-küy, qalmaqal, vurçatlasın
сряду, подряд, непрерывно, один за другим, беспрерывно