1. Vəhşilik, mədəniyyətsizlik. [Məşədi bəy:] Yəqin sənin də bacın vəhşilərlə pəncələşməkdən yorulub, özünü yandırıb.
Sizdəki vəhşətlərdən xəbərim var.
2. Qorxu, dəhşət.
Hamının üzündə vəhşət, iztirab və qorxu əlaməti görünürdü.
□ Vəhşət etmək (eləmək) – qorxmaq, dəhşətə gəlmək.
Nə Məcnunam ki, vəhşət eyləyim Leyla cəfasından.
// Tənha yerlərdə təklikdə hiss olunan qorxu; vahimə, qarabasma.
Vəhşət vermək – dəhşətə salmaq, dəhşətə gətirmək, bağrını yarmaq.
Nizə və təbərlərin saplarındakı düşmən sümükləri vəhşət verirdi.
3. Hüzn, kədər, tənhalıq.
[Sitarə:] Əsib badi-xəzan vəhşət düşürtdü səhni-gülzarə.