прил. вердиш тир, вердишвал авай, адет авунвай; тежрибалу.
sif. (i. s) habitué, -e, accoutumé, -e
s. (i.s.) with a habit, (i.s.) having a habit (of doing smth.)
VƏRDİŞLİ (bir şeyə vərdiş etmiş) [Yılmar:] Taxılın içində bitən alağa oxşayan Behbud lələnin sözünün başına ip salmayın
прил. привычный, имеющий обыкновение; с навыком
sif. Vərdişi olan, vərdiş əldə etmiş, bir şeyə adət etmiş; təcrübəli. // Vərdiş etmiş, adət etmiş
привычный, привыкший, имеющий обыкновение
vərdişli