Mənfəət gəliri

Mənfəət gəliri (ing. earnings yield) — əgər şirkətin vergidən sonrakı bütün mənfəəti dividendlər kimi bölüşdürülərsə, səhmdarın əldə edəcəyi gəlir. Səhm üzrə mənfəətin (E) səhmin qiymətinə nisbətini təmsil edir (P)^[1]. Qiymət-mənfəət nisbətinin tərsidir.

Mənfəət gəlirliyi faizlə ifadə edilir ki, gəlir bu göstəricini mövcud uzunmüddətli faiz dərəcələri ilə müqayisə etməyə imkan verir (məsələn, Fed modeli).

Mənfəət gəliri ayrı-ayrı səhmlərin, sektorun və ya bütün fond bazarının gəlirliliyini istiqrazların gəliri ilə müqayisə etmək üçün istifadə edilə bilər. Tipik olaraq, səhm gəlirləri risksiz ABŞ dövlət xəzinə istiqrazları üzrə gəlirdən yüksəkdir. Bu gəlirliliyin bir hissəsi dividendlərin ödənilməsinə getsə də, bəziləri bölüşdürülməmiş mənfəət kimi saxlanıla bilər. Səhmlərin bazar qiyməti səhm investisiyaları ilə bağlı əlavə riski əks etdirmək üçün arta və ya azala bilər.

Fed modeli fond bazarı dəyərinin məcmu səviyyəsini qiymətləndirmək üçün bir üsul kimi mənfəət gəlirindən istifadə edir, baxmayaraq ki, bu yanaşma çox vaxt mübahisəlidir^[2].

Bu göstəricinin variasiyalarından biri Coel Qrinblatt tərəfindən təklif olunan ayrı-ayrı şirkətlərə xas olan borc səviyyəsinə və vergi dərəcələrinə uyğunlaşdırılmış gəlirliliyin hesablanmasıdır:

Mənfəət gəliri = faiz və vergilərdən əvvəlki mənfəət + amortizasiya - əsaslı xərclər/şirkət dəyəri (bazar dəyəri + öhdəliklər - pul)

Mənfəətliliyin hesablanmasının bu versiyası şirkətin dəyərini onun əldə etdiyi gəlirlə bağlı mühakimə etməyə imkan verir. Qazanc gəlirini nəzərdən keçirərkən, bütün şirkəti satın almaq üçün tələb olunan dəyəri qiymətləndirmək üçün şirkətin bazar kapitallaşmasına müəyyən düzəlişlər edilir. Beləliklə, böyük öhdəlikləri olan şirkətlərə nisbətən kifayət qədər pul axını olan şirkətlərə üstünlük verilir^[3].