YABI
сущ. ябу (1. яхун, гьалдай фенвай, усал балкӀан; 2. пер. вульг. яхун, къекъведай такьат авачир касдикай рахадамаз).
YABI (zəif, arıq at) [Alo] yabını noxtalayıb yenə toxum xurcununun yanına çəkdi (S.Rəhimov); ALAŞA Hazırlaş, alaşan hardadır
Tam oxu »сущ. кляча (плохая, заморённая лошадь). Arıq yabı тощая кляча, qoca yabı старая кляча ◊ yabı kimi işləmək работать как лошадь
Tam oxu »is. 1. Arıq, əldən düşmüş, yaraşıqsız at. Dərviş yabısı hər evin yolunu tanıyar. (Ata. sözü). Qurbanəli bəy atını və Kərbəlayı Qasım yabısını minib dü
Tam oxu »