YANDIRMAQ

f.
1. Yanmağına səbəb olmaq; alışdırmaq. Lampanı yandırmaq. Kibrit yandırmaq. İşığı yandırmaq. Fənər yandırmaq.
[Xudayar bəy:] Zəhmət olmasa, bir ispiçkə çək, bu qovu yandırım. C.Məmmədquluzadə.
Əhməd aralıq peçini yandırdı. Mir Cəlal.

// Məc. mənada.
Ələsgərdi mənim adım; Aləmi yandırar odum. Aşıq Ələsgər.

2. Şiddətli təsir etmək (isti, qızmar, qaynar şey). Çay əlimi yandırdı. – O gün hava çox isti idi.
Günəş yandırırdı. A.Şaiq.
Muğan günəşi adamı yandırırdı. M.İbrahimov.

3. Qaraltmaq, rəngini tündləşdirmək. Dağ havası adamın üz-gözünü yandırır.
[Ceyranın] açıq hava rəngini bir qədər yandırmış, yanaqlarında təbii bir qırmızılıq görünürdü. S.Hüseyn.

4. Dalamaq. Gicitkən əllərimi yandırdı.
5. məc. Mənəvi əzab və iztirab vermək, ruhən incitmək, çox ağır təsir etmək.
[Səlma:] Odumu söndürdün, yandırdın məni; Get, kamə yetirməsin Allah səni! H.Cavid.
Ancaq bir nəfəri Mirzənin vəfatı yandırırdı.
O adam Usta Zeynal idi. Ə.Haqverdiyev.

◊ Atasını yandırmaq – bax ata.
Can yandırmaq – bax can.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • YANDIRMAQ 1. YANDIRMAQ, YAXMAQ (çox ağır təsir etmək) Bütün Azərbaycam məlul-müşkül görürdüm; Dünyanı yandırdı, yaxdı şəhid qanı (Z
  • YANDIRMAQ qaraltmaq — tündləşdirmək
  • YANDIRMAQ dalamaq — göynətmək
  • YANDIRMAQ alışdırmaq
YANDIRMA
YANDIRTMA

Digər lüğətlərdə

гла́денький обобществи́ть прогрохоти́ть слегка́ тя́глиться выгоня́ть имму́нность лакокра́ски ли отгни́ть повы́скакать стограммо́вый черёмушный двошить машал мелуз фаркать aglossal change over dunny gauger Mosquito Coast veracity бандаж сверхзадача