YARALAMAQ

f.
1. Silah və s. ilə yara vurmaq, yara açmaq; zədələmək. Əlini yaralamaq.
– Marala bax, marala; Vur, ox ilə yarala; Dərd verən dərman versin; Dərdim düşsün qarala. (Bayatı).
Qeyrətdən keçəndə, su üstündə yay fəsli hər bir müsəlman qardaş yeddisəkkiz adam yaralar. C.Məmmədquluzadə.
[Aslan bəy:] Ancaq yazıq Əsəd bəyi yaralayıb qaçarkən bir qırmızı çuxa vardı əynində… C.Cabbarlı.

2. məc. Mənəvi əzab və iztirab vermək, qəlbini sındırmaq, ruhən incitmək (çox vaxt “qəlbini”, “ürəyini” sözləri ilə).
[Məmmədbağır:] Əsmərcan, sən mənim ürəyimi yaralayırsan! S.Hüseyn.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • YARALAMAQ zədələmək — sındırmaq
  • YARALAMAQ incitmək
YARALAMA
YARALANDIRMA

Digər lüğətlərdə

гнилова́тость есау́льство насучи́ть припеча́тывание чёботы бодря́ще го́голем ходить непедагоги́чно облучи́ться перерожде́ние то и сё эндеми́я нукать entelechy fingering incurious obstacle odor phthalic acid seaside strike in ободранный опрыскиваться театрал терроризм