1. Zülm edən, zülmkar, qəddar, mərhəmətsiz, insafsız. Zalım padşah. Zalım istismarçılar.
– Mən görmüşəm, kafirim də görməsin; Nə yaman dərd imiş zalım ayrılıq.
…Bir dəstə zalım bir yerə cəm olub və özlərinə bir başçı qərar verib minmişdilər camaatın boynuna.
Eh zalım xan! Zalım xan! Sən qorxub öz canından; Yurdu versən hər yada; Kor olasan dünyada.
2. zar. Bəzən bacarıqlı, zirək, məharətli adam haqqında.
Avropa üləmasının övrət məsələsinə dair yazılarını oxuyanda görürsən ki, bu zalımlar dünyanın hər bir guşəsindən xəbər verirlər.
// Eyni mənada bəzən oğlu, balası, uşağı və s. sözlərlə işlənir. Zalım oğlu yaman güləşirdi.
Zalım qızında bir səs var ki… – Ağzını açan kimi, Hacı zalım oğlu onun kimi, bəlkə ondan da yaxşı danışmağa başlayır.
[Mərcan bəy:] Ay zalım balası, zalım! Məni sən aldatdın!
Sarı simə keç, ay zalım balası, sarı simə.
[Qaradonlu:] Dedi-qodu gəzdirməsə, dinclik tapmır da, zalımın qızı.
◊ Zalım sual – çətin sual, cavab verilməsi çətin olan sorğu.
Bir tərəfdən uşaqların faciəli halları, o biri tərəfdən Zəhranın zalım sualı Zeynala artıq dərəcədə təsir etdi.
Bu zalım sual qılınc kimi qarşımda durdu.
