Kökü “zar”dır və təqlidi sözdür (zar-ıltı...), -ı şəkilçisi ondan feil düzəldib (zar-ı-maq), gül-ünc qəlibi üzrə zarı-(ı)nc sözü əmələ gəlib, sonrakı -i şəkilçisi isə sifət düzəldən şəkilçidir. Saz havası da var: “Zarıncı Kərəmi”. M.Cümə yazır: Eləmiş nazın məni, bəlkə, zarıncı... (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Çox xəstəlik çəkib zəifləmiş adam; üzgün adam. Dialektlərdə həmçinin yalvaran mənasında da işlənir. Qurbani der: mən yemərəm narıncı, Yar yara baxarmı
Полностью »I прил. изнеможённый (крайне утомлённый, обессилевший) II сущ. “Зарынджы” (название одной из грустных ашугских мелодий)
Полностью »is. məh. Çox xəstəlik çəkib zəifləmiş adam; üzgün. Qurbanıyam mən, sevərəm narıncı; Yar-yar deyib, oldum belə zarıncı
Полностью »