ZEHİN

is. [ ər. ]
1. İnsanda düşünmə, anlama və yaddaş qabiliyyəti; dərrakə, istedad. Bu uşağın yaxşı zehni var. Onun heç zehni yoxdur.
[Ağa Bəşir:] Ağa, maşallah sizin zehninizə və fərasətinizə! M.F.Axundzadə.

// Hafizə, yaddaş, xatir. Zehnində qalmamaq. İyirmi il əvvəl oxuduqlarım indi də zehnimdədir.
– Qocanın dediyi sözlər Şiraslanın zehnində nəqşləndi. S.Rəhimov.
Ağabala təkrar uşağın zehnini yoxlamaq istədi. Mir Cəlal.

2. Fikir, xəyal.
Zehnini məşğul edən sözləri babasına deyə bildiyi üçün sevindi, yüngüllük duydu. Mir Cəlal.
Nədənsə o zaman mənim zehnimi bir şey məşğul etmişdi: “O kişi sizin nəyinizdir və yaxud siz onun nəyi ola bilərsiniz?” S.Hüseyn.

□ Zehni açılmaq – fikirləşmək, düşünmək qabiliyyəti bərpa olmaq, yaxşılaşmaq, başında yüngüllük hiss etmək.
…Üzümü yudum, bir qədər zehnim açıldı. C.Məmmədquluzadə.

Zehni qaralmaq – fikrini bir yerə toplaya bilməmək; düşünmək, fikirləşmək qabiliyyətini itirmək.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • ZEHİN zehin bax 1. düşüncə 2; 2. yaddaş
  • ZEHİN dərrakə — istedad
  • ZEHİN hafizə — yaddaş — xatirə
  • ZEHİN fikir — xəyal
ZEH
ZEHİNLİ

Digər lüğətlərdə

деготёк диссимиля́ция мазеобра́зный нейрастени́я о́бер-секрета́рь отсы́лка паразити́вно пресвитериа́нин сва́йка сса́сывание львёнок подви́жнически титуля́рный советник чири́к-чири́к чуть не abroach avgas Kayseri protonema облапить окрылённый осточертеть подержание проказник растрепаться