1. zərf Əlacsız, əlacı kəsilərək, məcbur olaraq, naçar. Durdum, mağaranın ağzından içəri baxdım.
Bir şey görmədim, çarəsiz mağaraya girdim.
Rəna gedən zaman dönüb baxdı qız; Neyləyə bilərdi, baxdı çarəsiz.
□ Çarəsiz qalmaq – məcbur olmaq, əlacsız qalmaq, əlacı kəsilmək.
Novruz çarəsiz qalıb atları açdı.
Kor Seyid əvvəl buna razı olmayırsa da, sonra çarəsiz qalaraq Məsməni Bakıya göndərir.
// sif. Başqa bir çıxış yolu olmayan, həlli mümkün olmayan; naçar.
2. sif. Çarəsi, əlacı olmayan, müalicə oluna bilməyən; sağalmaz. Çarəsiz bir xəstəlik. – Çarəsiz dərdə loğman da acizdir. ( Ata. sözü ).
Kor, şil, kar, çolaq, şikəst və hər cür çarəsiz dərdlərə düşən xəstələr o pirə gəlib “şəfa” tapırdılar.
