I
сущ.
1. осадок:
1) мельчайшие частицы какого-л. вещества, выделившиеся из раствора, жидкости и осевшие на дно. Bitki yağında çöküntü осадок в растительном масле, çöküntü vermək давать осадок
2) геогр. , геол. обычно во мн. ч. осадки (осадочные горные породы). Dib çöküntüləri донные осадки, mağara çöküntüləri пещерные осадки, çöküntülərin mənbəyi источник осадков
2. геол. отложение (горная порода, образовавшаяся путём осадков). Allüvial çöküntülər аллювиальные отложения, bataqlıq çöküntüləri болотные отложения, buzlaq çöküntüləri ледниковые отложения, valun çöküntüləri валунные отложения, delta çöküntüləri дельтовые отложения, dəniz çöküntüləri морские отложения, mezozoy çöküntüləri мезозойские отложения; kimyəvi çöküntülər химические отложения, radiasiya çöküntüləri радиационные отложения
3. отстой (частицы, выделившиеся из отстоявшейся жидкости и осевшие на дно сосуда). Şərab çöküntüsü отстой вина, сироп (şərbət) çöküntüsü отстой сиропа; çöküntü tıxacı пробка отстоя
4. нанос (земля, песок и т.п. , нанесённые движением воды, ветром и т.п. ). Dib çöküntüsü донный нанос, çay çöküntüsü речной нанос
5. строит. муть (осадок из мелких частиц в жидкости, лишающий ее прозрачности)
II
прил. осадочный:
1) относящийся к осадку, связанный с ним. Çöküntü qatı (layı) осадочный слой
2) образовавшийся путём осаждения минеральных и органических тел. Çöküntü süxurları осадочные породы, çöküntü konqlomeratı осадочный конгломерат, çöküntü gili осадочная глина