ÖVC

is. [ ər. ] klas. Ən uca nöqtə.
□ Övci-fəza, övci-fələk – göyün, fəzanın ən yüksək nöqtəsi.
Övci-fəzadə görərək bayquşu; Səhnədə çaqqıllayıram imdi mən. M.Ə.Sabir.

Övc atmaq – boy atmaq, böyümək.
Yoxsa daha niyə burada böyürtkənlər belə suvarılmış kimi övc atsınlar. S.Rəhimov.

Övc etmək (eləmək) – artmaq, böyümək, inkişaf etmək.
[Səməd bəy] bir ildən sonra imtahan verdi, kənd müəllimi oldu, burada da artıq övc eləyə bilmədi. Çəmənzəminli.
İndi arı yaman övc eləyir. S.Rəhimov.

ÖTÜŞMƏK₁
ÖVKƏLƏMƏ

Digər lüğətlərdə

адсорбцио́нный гальваносте́гия мыти́ться не́доросль соуча́ствовать аннекси́рованный морга́лы неде́ля отчего́-то полива́льщик препира́ние стохасти́ческий трёхуго́льный полк dish-wash hombre immovability leitmotif permittance ramentum strewn field tubule отдираться синьора юннат