ÜZRLÜ
1. прил. уьзуьрлу, себеб кьабул ийиз жедай, себеб авай; üzrlü səbəb уьзуьрлу себеб; 2. нареч. уьзуьрлу яз, себеб аваз (мес. тарсар ахъаюн, кӀвалахал тефин).
s. 1. valid, good; ~ səbəb valid / good reason; O, üzürlü səbəbə görə gəlməmişdi He / She was absent far valid / good reasons; 2
Полностью »ÜZRLÜ (icazəsi olan) Ancaq yenib-qalxan döşünü əli ilə basaraq, qızışmış mühakiməsini toplamaq, üzrlü bir bəhanə ilə içəri girmək üzərində dayandı (S
Полностью »прил. уважительный (такой, который может быть принят во внимание, достаточный для оправдания чего-л.)
Полностью »sif. və zərf Səbəbi qəbul oluna bilən, səbəbli, səbəbi olan (üzrsüz əksi). Üzrlü səbəb. Üzrlü dərs buraxmaq
Полностью »