ÜZÜCÜ₂

sif. Adamı üzən, taqətdən, əldən salan; yorucu. Üzücü qızdırma. Üzücü intizar.
– Üzücü gözətləmə dəqiqələrində Nəriman nə təmiz bahar havasından, nə mənzərələrdən, nə də Ənvərin ara-sıra zarafatlarından xoşlanırdı. Mir Cəlal.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • ÜZÜCÜ I üzücü bax üzgüçü II üzücü bax yorucu

Omonimlər

  • ÜZÜCÜ ÜZÜCÜ I sif. Üzücü, suda üzən. Hərçəndi Yasəmən çox üzücü idi, amma bu iti axan, daşları və böyük kolları yumalayan seldə üzmək mümkün deyildi (S
ÜZÜBOZLUQ
ÜZÜCÜ₁

Digər lüğətlərdə

день за́ день кофе́йня непью́щий полета́ть счища́ть чрева́тая машинострое́ние мя́гкая посадка от си́лы сдви́нутый ущюнно collector's piece determinately hillman octopede Terence беречься взъерепениться каприфолий металлургический отбросы пёстрый попадья сваляться товарный