ÜZÜCÜ₂

sif. Adamı üzən, taqətdən, əldən salan; yorucu. Üzücü qızdırma. Üzücü intizar.
– Üzücü gözətləmə dəqiqələrində Nəriman nə təmiz bahar havasından, nə mənzərələrdən, nə də Ənvərin ara-sıra zarafatlarından xoşlanırdı. Mir Cəlal.

Синонимы

  • ÜZÜCÜ I üzücü bax üzgüçü II üzücü bax yorucu

Омонимы

  • ÜZÜCÜ ÜZÜCÜ I sif. Üzücü, suda üzən. Hərçəndi Yasəmən çox üzücü idi, amma bu iti axan, daşları və böyük kolları yumalayan seldə üzmək mümkün deyildi (S
ÜZÜBOZLUQ
ÜZÜCÜ₁

Значение слова в других словарях

...уго́льный великоду́шество вскручи́ниться мыта́рствовать портре́т просветли́ть разлопуши́ть страте́гик шёлкотка́чество исправи́тельный напры́скать подня́ться поперёд селезащи́та фи́зико-математи́ческий пошава duce feet first frighten magazine rifle swing-back tear-bag tuan коммуникативный целевой