ÜZÜCÜ

ÜZÜCÜ I sif. Üzücü, suda üzən. Hərçəndi Yasəmən çox üzücü idi, amma bu iti axan, daşları və böyük kolları yumalayan seldə üzmək mümkün deyildi (S.S.Axundov).

ÜZÜCÜ II sif. Yorucu, cansıxıcı. Bir-birindən üzücü, əzablı fikirlər onun qəlbini sıxırdı (C.Gözəlov).

ÜZSÜZ
ÜZÜK

Значение слова в других словарях

бле́дненький бонса́й грузово́й грунтова́льный дохва́статься Ихтиа́ндр незаливно́й оборва́нка обру́бка сано́вность диама́нт ленингра́дский литогра́фский ме́лево churn-staff defoliate gold-dust sciopticon shingly songbook Treasury bench дредноут микроорганизм паевой рота