ŞIK

[ fr. chic] dan. Zahiri bəzək, zinət, dəbdəbə, cah-calal.
// Gözəl, zərif, moda ilə, süslü, qəşəng.
Ortaboylu, şıq qiyafəli bu oğlan heç kəsə diqqət etməyərək yalnız parada baxırdı. M.S.Ordubadi.
O vaxt Əhməd də … gimnaziya tələbəsi idi, həm də Əhməd şıq gəzən tələbələrdən idi. T.Ş.Simurq.
[Musanın nəvəsi] öz şəhərinə qayıdanda o qədər şıq, o qədər zərif geyinmişdi ki, hamının gözü bunda idi. Qantəmir.

ŞIĞIYICI
ŞIQ

Значение слова в других словарях

анагра́мма короткопо́лый кривина́ обря́д охотове́дение переваля́ть превосхо́дство эсэмэ́ска будьте здоро́вы! дёгото́к делать из му́хи слона оби́женность огради́ть отва́жный по-мари́йски публици́ст каймак фигляр acarology covenantee dasyure idiophone niddle-noddle возбранять робкий