Kəndliyə gəldi, vurdu bir şıllaq; Arıları dağıtdı ol sarsaq.
[Kişi:] Gərək [atın] başını çəkəm, qorxuram, şıllağa qalxıb özünü səqət eləsin.
□ Şıllaq atmaq – 1) təpik atmaq, şıllaqlamaq.
Düz yerdə gəzə bilmir, şumda şıllaq atır. ().
Tüfəng açılan kimi, onun səsindən ürkən eşşək bir qoşa şıllaq atdı… ;
2) məc. dan. Qızışmaq, həyasızlaşmaq, cızığından çıxmaq.
[Cəbi:] O arvaddan həzər etmək gərək, hansı ki, əri evdən gedəndən sonra şıllaq ata.
// Azğınlaşmaq, qudurmaq.
[Kürd Musa:] Ay Eldar! Doğrusu bu bəylər ki, var; Bir azca arpası çox düşən zaman; Yabı cinsi kimi şıllaq atırlar.
Şıllağa durmaq – bax şıllaq atmaq 2-ci mənada.
[Hacı Murad:] …Yeyin mənim yağlı-yağlı xörəklərimi, sonra qızışıb şıllağa durun.