ŞƏBƏDƏ

is. [ ər. ] Rişxənd, ələ salma, araya qoyma; hoqqabazlıq.
[Knyaz:] Yapdığın şəbədələr gizli deyil. H.Cavid.

□ Şəbədə qoşmaq, şəbədəyə qoymaq – rişxənd eləmək, ələ salmaq, söz qoşmaq.
[Hüseyn:] İndi mənim dalımca şəbədə qoşanlar, məni hoyduhoyduya götürənlər o zaman Hüseyn Xələfov adı gələndə ayağa durarlar. S.Rəhman.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • ŞƏBƏDƏ rişxənd — masqara — təhqir — istehza
  • ŞƏBƏDƏ şəbədə bax masqara

Etimologiya

  • ŞƏBƏDƏ Ərəbcə şobədə (oyun çıxarma) sözündəndir. Qərb dialektlərində “oyun”, “fokus” mənalarında çox işlədilir
ŞƏBÇİÇƏK
ŞƏBƏDƏBAZ
OBASTAN VİKİ
Şəbədə
Şəbədə — mövzu etibarilə məzəmmət, lağ, yüngül istehza xarakteri daşıyan şeir parçaları. Folklorda və aşıq poeziyasında xüsusilə geniş yayılmışdır. Şəbədədə hər hansı şəxsin davranışındakı, məişətindəki, xarakterindəki bu və ya digər naqis, qüsurlu cəhəti götürülərək məzəmmət və lağ etməklə daha da qabarıqlaşdırılır. Aşıq Ələsgərin aşağıdakı gəraylısı şəbədəyə nümunə ola bilər: Elçin. Seçilmiş əsərləri. 10 cilddə. IX cild. Bakı: ÇİNAR-ÇAP, 2005, 509 səh.

Digər lüğətlərdə