ƏBLƏH
\[ər.\] прил. ахмакь, сефигь, сарсах, кьиле затӀ авачир, бубутӀ.
Ərəb mənşəlidir, idiot, kütbeyin, bacarıqsız, axmaq mənalarını əks etdirir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Полностью »ƏBLƏH – AĞILLI Bu zarafatın o əbləhə neçəyə oturacağını göstərirəm (S.Vəliyev); Sözdə hünərdən dəm vurmaq asandır, ancaq ağıllı adamlar quru sözə inan
Полностью »sif. [ər.] 1. Axmaq, səfeh, gic, sarsaq, başıboş. Əbləh köpək qaysavadan pay umar. (Məsəl). // İs. mənasında
Полностью »