1. sif. Davasız, dərmansız, sağalmaz, əlacı olmayan. Əlacsız xəstəlik sağalmaz. Əlacsız dərdə düşmək.
– Gah sələmə pul verdi, bəzən də dərman satdı; Əlasız xəstələri min kələklə aldatdı.
2. zərf Çarəsiz, imkansız. Çıxılmaz vəziyyətdə əlacsız qalmaq. Əlacsız olmaq.
– …Əlacsız qalıb mən alacəhrəni çıxarıb ona göstərdim və nə üsul ilə tutduğumu söylədim.
[Tapdıq] əlacsız qalıb, içəridən sınıq maşını götürüb məşğul olmaq istədi.
Heç yerdə ədalət buradakı qədər gücsüz, əlacsız olmamışdı.