1. sif. və is. Əl altında işləyən, köməkçi işləri görən, köməkçi. Əlaltı fəhlə. Usta əlaltısı. Bənna əlaltısı.
– [Səkinə:] …Aylarla … buruqda rəhmətlik atasının əlaltısı olub.
2. zərf Xəlvəti, gizlicə, heç kəsin xəbəri olmadan, əl altından. Əlaltı xəbər göndərmək.
– [Xəlil paşa] özü də əlaltı tədarük görüb qoşun-zad hazırladı. “”.
Tarverdinin bu hərəkəti, əlaltı öküzləri satıb yeməyi təlimatçı Məcidi pərt eləmişdi.
3. is. məc. Başqasının göstərişi və ya rəhbərliyi ilə işləyən, iş görən adam; köməkçi.
Getdikcə dostlar üz döndərir, tərəfdar azalır, əlaltıları da [Hümməti] eşitmək istəmirdilər.
4. is. Kart və başqa oyunlarda: hazırda oynayan adamdan sonrakı birinci adam.