ВАК²

(вакӀа, вакӀа, вакӀар) 1. donuz; вакӀан donuz -i \[-ı\]; вакӀан як donuz əti; 2. məc. pinti, səliqəsiz, çirkin, idbar; qanmaz, anlamaz, kobud adam; * вак хьун dan. ölmək, gəbərmək (təhqir kimi işlənir); вакӀай чӀар акъудай гьисаб я. Ata. sözü donuzdan bir tük çəkmək də qənimətdir; вакӀан кӀирияр çaytikanı (meyvəsi); вакӀан канаб bot. qatırquyruğu (meşədə bitən); вакӀан хва (руш) söyüş donuz oğlu (qızı).