ср мн. нет böyüklük, əzəmət; calal; ◊ во всем (своем) величии bütün həşəməti (əzəməti, gözəlliyi və s.) ilə; с высоты своего величия kin. yuxarıdan aşağı, heç kəsi saymayaraq, lovğalıqla, təşəxxüslə; мания величия bax мания.
ср мн. нет böyüklük, əzəmət; calal; ◊ во всем (своем) величии bütün həşəməti (əzəməti, gözəlliyi və s.) ilə; с высоты своего величия kin. yuxarıdan aşağı, heç kəsi saymayaraq, lovğalıqla, təşəxxüslə; мания величия bax мания.
-я; ср. а) кого-чего высок. Наличие в ком-, чём-л. свойств, качеств, вызывающих преклонение, уважение. Величие духа. Величие подвига. Величие здания. Величие ночи. б) отт. Значительность, важность. Ис
Tam oxu »